ఊహా ప్రేయసికి కందమాల

ఉదయాన రవికిరణమై
యెదలోన గుచ్చినావు యేదో శరమున్
అది తీయని కూరిమినా
యెదలో నింపినది నీవు యెవరవు భామా!

కొమ్మలయందున దాక్కొని

రమ్మని పిలిచెదవు నన్ను కమ్మని పిలుపై

జుమ్మని వీచెడి గాలిన్

గమ్మత్తుగ జెప్పుతావు కబురులు యేవో!

మిలమిల మెరుపై ననుగని
పెళపెళ ఉరుముల పలుకుల పిలిచితివంతన్
గలగల యేరై జలదిన
చిలిపిగ దాగితివి నీవు జిక్కవె లలనా!


అల సుప్రభాతమందున
సలిలము చిగురాకుపైన సంస్థితమై ర
వ్వల వలె భాసించినటుల
చెలి!వెలిగెను చుక్క నీదు చెక్కిలిపైనన్!


చుక్కయు నొకటి నుదిటిపై
చిక్కగ బెట్టితివి ఒకటి చెక్కిలి పైనన్
చుక్కలు యెందుకు నీకును
చుక్కల నిరతం వెలిగెడి చుక్కవు నీవున్!


ఎక్కడ ఉంటివనెదకగ
పక్కున నవ్వెదవు నీవు పక్కనె ఉంటున్
జిక్కితివని నే తలచగ
మక్కువలేనటులైతివి మాయంబంతన్!


పిలిచితెపుడు నీ నామము
తలచితి నా ప్రేమ దేవతవు నీవని నే
కొలిచితి మనము కమలముగ
వలచితిటుల నీవు నాకు ప్రాణమని సఖీ!


కంటిన్ నీ కంటిని నా
కంటిని యది గాయపరచి కుంటిని చేసెన్
వింటి శరమ్ముల ఘాతము
కంటెను నీ కంటి చూపు ఘనము లతాంగి!

నేటి దృశ్యాలు

యిజాల కోసం
నిజాలు దాచే
బీజాలు నాటిన ఆధునికం.

రోజులు గడిచినా మోజుల కోసం
బజారుకెక్కిన యువతరం.
ఆకలి వేస్తే కేకలు వేసినా
నూకలు దొరకనిదీ కలియుగం.

ఫ్యాషన్ల ఓషియన్ల
ఉత్తుంగ తరంగాల తాకిడికి తట్టుకోలేక
భారతీయ సంస్కృతి బద్దలగుచున్నది.

నిషీధిని జయించాలని
ఉషోదయానికి ఉరుకులాట.
తెల్లారిందంటే బడుగు జీవులది
కూటికోసం వెతుకులాట.

లంగాలుంగీలను చితగ్గొట్టి
జీన్సుప్యాంటు డ్యాన్సు చేస్తున్నది.
ఖద్దరు చొక్కాలను తోసేసి
టీషర్టు టికెట్టు కొంది.

ప్రపంచమంతా ప్రభాతం కోసం
పరీక్షగా నిరీక్షిస్తుంది.
చీకటిలోని చేదునిజాలను
అసమర్థతతో వీక్షిస్తుంది.

తెల్లారిందంటే చాలు
ఎక్కడో ఒక (ఆత్మ)హత్య.
నిజం చెప్పాలంటే తెల్లారడమే ఒక హత్య.

కంటిన్

కందం: కంటిన్ నీ కంటిని

నా కంటిని యది గాయపరచి కుంటిని చేసెన్

వింటి శరమ్ముల ఘాతము

కంటెను నీ కంటి చూపు ఘనము లతాంగి.

నేటి తెలుగు దీనావస్థ

సీసం: అలనాడు అలరించె ఆంధ్ర రాజుల్ తమ
పెరటి తోటందు పెంచి తెలుగు
ఈనాడు పెంచిరి ఈర్ష్యతో పాలకుల్
వీధి బయటికిని విసిరి వేసి
తెలుగు యనగ నాడు వెలుగులు నిండెను
చీకటి తెరలన్ని చెదిరిపోయి
ఈనాడు యెటుచూడ నిండమావాస్యలు
పిలువగా రాదయ్య తెలుగు పులుగు
ఆ.వె: యెచ్చటికిని బోయి యెచట దాక్కుండెనో
తెల్గు భాష నందు వెల్గుధనము
ఆదరణయు లేక అనాథైపోయెనో
కనబడుటయు లేదు కలియ జూడ
ఆ.వె: తెల్గు భాష నందు తీయగా పలుకగా
చెప్పు తీసికొట్టు తప్పుయనుచు
అన్య భాషనందు అచ్చు తప్పు పలుక
బాగు బాగు యనెడి పాప జనులు

ఓ సౌందర్య శ్రీ!

ఒక ప్రభాత వేళలో
నిశ్శబ్దం నిశీధిలా కమ్ముకుని
నాట్యం చేస్తున్నప్పుడు,
నా నయనం నిన్ను చూసింది.
చూడగానే
తనువంతా శిలలా మారింది!


ఒక శిశిరం చివరలో
నీవు ఆమనివై నడిచి వస్తున్నప్పుడు,
నీ అందెల సవ్వడి
నా హృదయంలో చేరింది.
చేరగానే
నా నరనరాల్లో
ఆనందం ప్రవాహమై పారింది!

ఓ సౌందర్య శ్రీ!
ఎవరు నువ్వు?
నన్ను చూడగానే ఎందుకు నీకా నవ్వు.
ఆకాశంలో హఠాత్తుగా
తళుక్కుమనే తారలా కన్పించావు.
ఆ తరువాత
నేను నీ కోసం నిరీక్షిస్తున్నప్పుడు
కనిపించడం మానేసావు.
యిది నాకు పరీక్షా?
లేక నువ్వు చూడగానే మాట్లాడలేదని
నీవు వేసిన శిక్షా?

నీ కోసం అన్వేషిస్తున్నప్పుడు
నా స్థితిని చూసి
పువ్వులా నవ్వుతావు!
విరహ తామసిలో విహరిస్తున్నప్పుడు
నా గతిని చూసి దివ్వెలా వెలుగుతావు!

అర విరిసిన పుష్పంలో ప్రత్యక్షమై
నాలో ఆశలు రగిలిస్తావు!
పరుగులతో నీవైపు వస్తుంటే
మాయమైవాటిని అడియాసలు చేస్తావు!

ఎందుకు నాపై కోపం?
ఎన్నాళ్ళీ మౌన జపం?

సిరుల ఝరులు తెచ్చి
నీ సిగలో కూర్చనా!
నా మనస్సును మల్లెలుగా మార్చి
నీకు అర్చన చేయనా!

నీవు నవ్వుంతుంటే
నాకు నవవసంతం కనిపిస్తుంది!
నీవు నా వైపు నడిచి వస్తుంటే
స్వప్నం సాకారమైనట్టుంటుంది!

నీ ఏడుపు నాకు అశోక వనం!
నీ పిలుపు నాకు కోటి వేణువుల గానం!
నీ చెక్కిలి పై చుక్క గగన తలంలో తారక!
నీ సిగలోని సిరిమల్లినడిరేయిలోని జాబిల్లి!

ఎన్నాళ్ళు బ్రహ్మ మలిచాడో కదా
పుత్తడి బొమ్మ లాంటి నీ రూపం!
నీ నవ్వును చూడగానే వెలగదా
చీకటిలో సైతం చిరుదీపం!

ఓ సౌందర్య శ్రీ!
నీవు అలవై ఎగిరి వస్తావని
నా కలల నెరవేరుస్తావని
కాలం కడలి అంచున న రాకకై వేచి వుంటా!
నీ అడుగులు పుడమిని తాకకుండా
నా కరములను చాచివుంటా!

తప్పక వస్తావు కదూ!
నీ స్నేహామృతంతో నా దప్పిక తీరుస్తావు కదూ!!

అల సుప్రభాతమందున
సలిలము చిగురాకుపైన సంస్థితమై ర
వ్వల వలె భాసించినటుల
చెలి వెలిగెను చుక్క నీదు చెక్కిలి పైనన్!!